XIII (N) Religia i nowe technologie / Religion and new technologies
Koordynator sekcji / Section Coordinator: prof. UR dr hab. Beata Guzowska
Mikołaj Bierdiajew utrwalił w swoim Końcu Renesansu następujące słowa: Maszyna wkroczyła w życie ludzkie i wywołała w nim wielki zamęt, w szczególności w dziedzinie duchowości.[1]
Trudno jest wyobrazić sobie lepsze motto projektowanej sekcji. Rosyjski filozof już na początku XX wieku (w epoce triumfującego modernizmu) zdiagnozował fenomen wpływu maszyny, mechanizacji, industrializacji nie tylko na kształt przemian cywilizacyjnych, ale przede wszystkim na formowanie się duchowości – religijności człowieka. Oczywiście przywołaną przez Bierdiajewa maszynę należy współcześnie rozumieć zdecydowanie szerzej, czyli jako nowe technologie inspirujące rozwój sztucznej inteligencji, a także nowe technologie w obrębie medycyny, które będą wykorzystywać postęp w badaniach nad genomem człowieka i innych istot żywych.
Chcąc zmierzyć się ze sformułowanym w ten sposób wyzwaniem intelektualnym, chcemy w obrębie naszej sekcji próbować przemyśleć (postarać się odpowiedzieć) następujące pytania:
- W jaki sposób sztuczna inteligencja i ewentualna synteza człowieka z maszyną (komputerem - siecią neuronową) lub zaawansowana modyfikacja genotypu może wpłynąć na kształt ludzkiej (czy jeszcze ludzkiej?) religijności?
- Czy współczesne religie monoteistyczne (i nie tylko) będą zdolne do akceptacji rodzącej się możliwości zmian w genotypie człowieka, które będą miały wpływ na kształt jego fenotypu?
- Czy człowiek zdolny do formowania genotypu drugiego człowieka będzie jeszcze poszukiwał wsparcia w Bogu?
- Jak nowe technologie konstruują tożsamość religijną?
- Jaką rolę odgrywa mediatyzacja religii w perspektywie współczesnych przemian kulturowych?
[1] M. Bierdiajew (2003), Koniec Renesansu. Przyczynek do kryzysu współczesnej kultury, w Tenże, Nowe Średniowiecze. Los człowieka we współczesnym świecie, tłum H. Paprocki, Fundacja Aletheia Warszawa 2003, s. 33-34.
